Skalar pochodzi z wód Amazonki, Tapajos
oraz ich dopływów. Według niektórych badaczy występuje kilka gatunków skalarów,
inni twierdzą, że to jeden bardzo zróżnicowany gatunek. Na wolności występuje
kilka form różniących się nieco wielkością, pokrojem i ubarwieniem. W akwarium
trzyma się zwykle mieszańca tych form, a może gatunków? Wyselekcjonowano
również wiele form hodowlanych różniących się zarówno barwą jak i pokrojem
ciała. Zazwyczaj osiąga 25 cm wysokości i 15 cm długości, z tego powodu
nie nadaje się do trzymania z małymi rybami, gdyż poluje na nie, nie można
trzymać go również z rybami, które obgryzają płetwy, chodzi mi głównie
o brzanki sumatrzańskie i zwinniki ogonopręgie.
Wymaga dużego i wysokiego minimum 50 cm akwarium z czystą dobrze natlenioną
wodą o temperaturze od 24 do 30oC. Znosi przejściowo również
temperaturę 22oC, ale po kilku dniach zaczyna chorować na pleśniawkę,
którą łatwo wyleczyć podnosząc temperaturę do właściwego poziomu. Skalary
są rybami stadnymi i uwielbiają czatować na zdobycz wśród pionowych liści
roślin. Generalnie poza okresem godowym, są spokojne.
Skalar był pierwszą rybą ikrową, którą dawno, dawno temu udało mi się rozmnożyć. Po dobraniu się pary ze stada młodych rybek, należy ją odłowić do osobnego akwarium o pojemności minimum 50 litrów. Należy pamiętać, że skalary są pielęgnicami, więc mogą być w okresie rozrodu agresywne. Jeśli dobrze zaobserwowaliśmy dobierającą się parę, to następnego dnia ryby powinny już czyścić duży liść, doniczkę, szybę w akwarium tarliskowym. Czasami dochodzi do nieporozumień między tarlakami i wtedy zdarza się, że słabszy traci płetwy, które później na szczęście odrastają. Skalary na wolności opiekują się złożoną ikrą i narybkiem, wachlując ją, oczyszczając z nalotu, usuwając obumarłe ziarna ikry, odpędzając chętnych do jej zjedzenia. W moim akwarium niestety nigdy nie udało mi się dochować pary, która opiekowałaby się ikrą dłużej niż 24 godziny. Dorosłe można odłowić zaraz po tarle, wtedy sami musimy usuwać zapleśniałe ziarna ikry i dotlenić wodę dookoła złoża ikry. Wylęg następuje zazwyczaj po 48 godzinach, a po następnym dniu zaczyna pływać, wtedy należy podać drobny plankton. Karmiony żywym pokarmem narybek rozwija się szybko i równomiernie.
Nie wolno krzyżować ze sobą osobników czarnych, gdyż potomstwo takiej pary zazwyczaj ginie zaraz po wykluciu. Aby uzyskać czarne skalary krzyżuje się osobniki o ubarwieniu dymnym lub czarnego z ubarwionym dymnie lub normalnie.
Skalary preferują pokarm żywy, plankton, małe rybki. Przyjmują także dobre pokarmy suche, nie należy jednak liczyć wtedy na ich udany rozród. Ja trzymałem ze skalarami stadko mieczyków, których młode były zjadane przez moich podopiecznych. Obecnie mieczyki strajkują i nie chcą się rozmnażać, więc stado gupików musi wystarczyć. Skalary jak zgłodnieją potrafią skutecznie zaatakować nawet dorosłego samca gupika. Ponadto kupuje im ze sklepu wędkarskiego dżdżownice, które czasami dostają na kolację. Oczywiście dostają również wszelkiego rodzaju pokarmy mrożone zrobione z larw owadów (ochotka, komar i szklarka).